Cliffs of Moher görüldüğünde insanı gerçekten büyüleyen, Irlanda’nın en çok – her sene yaklaşık 1 milyon kişi- ziyaret edilen doğa harikalarından bir tanesi.

Hayatın her anından, yediği her yemekten ve suyu içtiği bardaktan bile keyif almaya çalışan bir insan olarak hayatımda nadir yer, deneyim ve insan beni büyülemiştir. En çok büyülendiğim yer örneğin Arjantin’in en güneyinde, Patagonya bölgesinde bulunan buzullardı. İddalı bir kelime büyüleyici. Sizi etkisi altına alır ama etkisi orada bitmez, hep aklınızda kalır. Unutamazsınız ve tam olarak da anlatamazsınız. Belki o yüzdendir ki tanıdığımız ve hergün gördüğümüz insanlar, yaşadığımız yer bize büyüleyici gelmez, tanıdık ve bilindik olur çünkü. İşte Cliffs of Moher de hayatımda bulunduğum nadir büyüleyici yerlerden birisi.

Cliff’s Of Moher’e Dublin’den 3,5 saatlik bir araba seyahati ile ulaşılıyor. Bu sayede ilk kez sağda araba kullanma tecrübemi de edinmiş oldum.

Beni tanıyanlar ne kadar kötü araba kullandığımı bilir. Fakat, anladım ki İstanbul’da araba kullanan, hem de benim gibi yokuş üzerinde ikamet edip her gün arabayı yokuşa park eden biri dünyanın her yerinde araba kullanabilir. Yani İrlanda’da araba kullanmaktan korkmayın, ben yapabildiysem herkes yapar. Tabii ki bir-iki heyecan atlattık ancak çok da keyifli ve Irlanda’nın yemyeşil kırsallarını, köylerini seyrederek geçirdiğimiz bir yolculuk oldu.

Burada kendinizi Harry Potter filminde gibi hissediyorsunuz (ki zaten bir filmin bir kısmını burada çekmişler). Yamaçların yüksekliği 214 metreyi buluyor ve bu uçurumların kenarındaki yamaçlardan yürüyerek bir kasabadan diğerine gidebiliyorsunuz.

Biz buraya çok zamanımız olmadığından günübirlik seyahat ettik ancak eğer gerçek Irlanda’yı görmek istiyorsanız mutlaka birkaç gün ayrılmalı.

Yamaçların tam ortasında O’Brien’s Tower bulunuyor; buraya muhteşem bir manzara beklentisi ile çıktık, ancak aşağıdan görünen manzara çok daha güzeldi. Yürümeye başladığınızda da ardı ardına bitmeyen yamaçlar çıkıyor karşınıza. Biz günübirlik gittiğimizden 2 saat kadar yürüyüp geri döndük.

Bizim günübirlik seyahatimizde vaktimiz ancak Cliffs of Moher’de iki saatlik yürüyüş, Liscannor’da güzel bir öğlen yemeği ve Kinvara’da kahve-tatlı molasına yetti.

Dönüşte rüzgarlı, yağışlı ve fırtınalı tam bir Irlanda havasında daracık yollardan geçerek Liscannor’a gittik. Yürüyüş ve soğuk sonrası sıcak ve güzel bir yemek yemek için durağımız Vaughans’dı. Harika bir yemek yedik; deniz tarağı çorbası (clam chowder), istiridye, yanında tatlı patates püresi ve üzerinde çıtır çıtır ekmek kıtırları ile siyah morina balığını midemize indirdikten sonra dönüş yoluna koyulduk.

Aslında bu bölgenin hakkını sadece Cliffs of Moher ve Batı İrlanda’da 3-4 günlük bir tatil verir. Gündüzleri yürüyüşle geçen ve akşamları çevre kasabaların restoranlarını ve publarını keşfetmek, her gece çevredeki bir kasabada kalınan bir tatil burası için en uygunu. İrlanda’nın kıyılarının büyük bir kısmını kaplayan Wild Atlantic Way tam olarak böyle bir tatil, ve Cliffs of Moher ve çevresindeki kasabalar da bunun bir parçası.

Gittik, gördük, tadı damağımızda kaldı ve büyülenerek geri döndük. Aslında hayatımızdaki birçok şey büyüleyici güzellikte sadece o gözle bakabilmek ve farkına varmak lazım. Cliffs of Moher de işte böyle bir yer, gittiğinizde etkilenmemeniz ve döndüğünüzde bile etkisinden çıkmanız mümkün değil (en azından benim için öyle oldu).

Hayatınızda var olanların büyüleyiciliğinin farkına varmanız dileğiyle.

Deniz Orbay.

Son olarak ‘Adamlar yapmış’ köşesinde: içerisinde bilgi merkezi, tuvaletler, hediyelik eşya dükkanı ve cafe, dinlenme alanı bulunan Ziyaretçi Merkezi’nin yamaçların içerisinde öyle bir saklamışlar ki dışarıdan bu eşsiz doğayı ve güzelliği bozacak tek bir beton parçası bile görünmüyor.